மழை

 முகமெல்லாம் பன்னீர்,

முன்னால் வாகனம்,

மழை!

நிதர்சனம்

 எதிர்காலத்திற்கு இடம் அளித்து

இறந்து கொண்டிருக்கும் இறந்தகாலம்;

நிகழ்காலத்தில நிதர்சனம்!

வாழ்க்கை

முகம் நிறைய புன்னகை;

முதுகு நிறைய புண்கள்!

வாழ்க்கை!

முத்தம்

இதழ்மேல் முத்தம்;

இசையாய் சிரித்திடும் வெட்கம்;

புல்லாங்குழல்!

எனைத்தேடும் இரவுகள்

 இரவிலிருந்து இரவு வரை

எனைத்தேடிக்கொண்டிருக்கிறேன்!

கண் மூடித் திறக்கும் முன்

காணாமல் போகிறேன்

நான்!

பெண்மை

 மென்மையல்ல பெண்மை! 

வலிமையின் உருவம்!

உணர்வுகள் பொதிந்து 

உயிர்களை சுமந்து 

பொறுமையாய் கிடந்து 

உலகை வழிப்படுத்தும் 

வலிமையே பெண்மை!

பூக்களைக் கடப்போம்!

புரவிகள் கொடுப்போம்!

மூன்றாம் பிறை முத்தம்

பிரிய மனமில்லாமல்

பிரிந்தன இதழ்கள்,

நெற்றியில் இருந்து!